Ik heb getwijfeld: schrijf ik een blog over een vakantie terwijl we nu allemaal aan huis gekluisterd zitten? Antwoord: ja! Juist nu is het lekker om weg te dromen. Reis je mee?
Niet eerder plande ik een vakantie zo lang van te voren. We begonnen denk ik 10 maanden van te voren en toen zaten er al plekken vol. Bizar!
Aankomst in Namibië
Iets eerder dan gepland landen we op het vliegveld van Windhoek. Tijd om onze auto op te zoeken. Dat vraagt wat geduld, maar na invullen, wachten, veiligheidsfilmpje kijken en nog eens wachten krijgen we onze auto te zien!
We hebben een upgrade gekregen en nu een double cab 4×4. Daar gaan we nog erg blij mee zijn. Na een uitleg over de auto en niet te vergeten de tent, kunnen we eindelijk op pad. Op zoek naar een supermarkt, we slaan in (handig een koelkast aan boord) en gaan op weg naar ons eerste overnachtingsadres.
Hoewel de meeste mensen eerst een nachtje bijkomen in Windhoek hebben wij er voor gekozen meteen door te rijden naar de Kalahari.
Dat blijkt iets inspannender dan gedacht, maar we zien meteen bavianen, een wrattenzwijn en ervaren op weg naar de lodge meteen de gravelroads. Daar springt het ene na het andere stokstaartje (of was het toch een kaapse grondeekhoorn?) de weg over.
Pas tegen half 6 komen we aan bij onze bestemming. Maar wauw! We lopen binnen, kijken over het zwembad heen op de waterhole uit en zien meteen springbokken en gnoes.
Koffers uit de auto en op naar onze kamer, of eigenlijk een hele luxe tent, met badkamer, stroom en groot terras. En met een eigen zwembad!!! Het uitzicht is geweldig over een soort vlakte, perfect om een voorbij lopende oryx te spotten.
Tijd om te gaan eten, we genieten van een springbok van de BBQ. Moe maar voldaan stappen we in ons bedje. De wekker staat op 7 om de zonsopkomst te kijken.
De zonsopkomst is mooi, maar dieren laten zich nog niet echt zien. Tijd voor ontbijt. Als we teruglopen spotten we zebra’s op de vlakte. En nadat we aangekleed zijn worden we verrast met drie giraffen! De dag begint goed.
De reis naar Aus
Vandaag gaan we richting Aus, met een tussenstop in het kokerbomenbos bij Keetmanshoop. Het kokerbomenbos bevindt zich op het terrein van een boer. We klauteren er even doorheen, maken foto’s en zien een enorm weversnest waar ook appagornissen in leven.
Onderweg blijven we genieten van de eindeloze landschappen en platte bergen en ruwe rotsen.
We komen rond half 6 aan bij Eagles nest, waar je huisje tegen een rots is aangebouwd en op 7km van de receptie ligt. We hebben een weids uitzicht en de zon gaat net onder. Wat een kleuren.
Vervallen huizen en oesters
De volgende dag is geen reisdag, maar dat wil niet zeggen dat we niet rijden. We maken een uitstapje naar Kolmanskop en Luderitz. Op zo’n 125 km van Aus.
Onderweg komen we door het wilde paarden gebied. En in de buurt van Garub zien we er inderdaad een aantal.
We komen aan in Kolmanskop, een verlaten dorpje uit de tijd dat ze hier diamanten wonnen (of in het begin opraapten). Rond 1920 maakten ze hier in deze hitte al ijs, hadden elektriciteit en zelfs een kegelbaan. Rond 1956 liep het dorp leeg en nam het zand zijn intrek. Dit is een bizar en supermooi gezicht. We lopen rond en maken foto’s. Daarna volgen we nog de rondleiding.
We rijden een paar kilometer door naar Luderitz. Een dorpje met Duits aandoende gebouwen (vakwerkhuizen) en kleurrijke gevels. We doen wat boodschappen en wandelen wat rond. We spotten een viarestaurant. Luderitz ligt aan zee en is bekend om oa haar oesters. We bestellen een fles wijn en een aantal oesters. Genieten!
‘S avonds hebben we een scenic sunset drive geboekt. We zijn de enige gasten. We rijden over het land van de eigenaren dat al lang geen aanzienlijke regen meer heeft gehad, waarschijnlijk geen dieren te zien dus. Maar bijna meteen zien we struisvogels, wat een enorme dieren!
Iets verderop ligt iets anders verstopt. Tot grote verbazing van de guide is het een kudu. We zien ook nog paarden, vogels en een oryx. We eindigen de tour bij een berg helling. We klimmen een stukje naar boven en genieten met drankje en knabbeltjes van de zonsondergang.
Eerste nacht kamperen
De volgende dag brengt een nieuw avontuur want vanavond moeten we voor het eerst in de tent op ons dak slapen.
Al snel blijkt dat het over is met de geasfalteerde wegen. We ervaren de wijdsheid en rijden richting Namib Naukluft park. Een af en toe flink uitdagend en met name hobbelige ervaring. Vanaf dat we het Namib Rand Park inrijden wordt de weg nog hobbeliger. Maar hier worden we getrakteerd op oryxen en springbokken. Dus we klagen niet!
De camping doet niet echt idyllisch aan. Maar onze plek met twee bomen is mooi, en de tent staat zo. Maar wat een zand en stof overal. We relaxen in de zon, drinken een wijntje/biertje en koken een maaltje. ‘S nachts maken de gekko’s muziek, zien we de Melkweg bezoekt een springbokje ons.
Zweven over de duinen
De hele camping ontwaakt rond half 6. Want de zonsopkomst komt er aan! Wij kleden ons ook aan, maar rijden niet zoals de meeste het park in, wij lopen het park uit. Daar staat een busje te wachten om ons naar de luchtballon te brengen. Say what? Yep!
Wat een uitzichten en ervaring!
We landen vlak bij duin 1, waar het champagne ontbijt al op ons staat te wachten. Aan alles is gedacht, fruit, brood, pannenkoekjes én zebravlees!
Rond 10 uur zijn we weer teug op de camping. We klappen de boel in, en gaan naar het 10 min verder gelegen Sossus Dune Lodge. Er is gelukkig al een kamer vrij. Wat een verschil met onze tent. Dit voelt als een oase. Ons huisje (of eigenlijk twee) heeft een bed met uitzicht op de duinen, een douche met uitzicht op de duinen en een terras met hetzelfde uitzicht. De springbokken en oryxen lopen hier rustig langs. Wat een leven.
Bijna bezweken onder de hitte
We gaan rond het middaguur weer op pad. Vanuit de luchtballon hebben we de Deadvlei niet gezien, dus daar rijden we heen. Eerst 60km asfalt weg en dan nog 4 km alleen voor 4×4. Één keer lijkt het of we vast komen te zitten in het mulle zand, maar gelukkig kunnen we dat voorkomen.
We rijden tot de plek waar we denken dat Deadvlei dan wel zal moeten zijn. Een eerder ingelade Google Maps foto laat een witte vlek zien, dus we wandelen er heen.
Wat is het heet. We zien af, maar als we de Deadvlei in het zicht krijgen gaat het weer supersoepel. Wat een mooie plek, en het nadeel dat we op het warmst van de dag waren (zou het niet doen), heeft als voordeel dat we alleen zijn!
De terugtocht is alleen moeilijker dan de heenweg, ik krijg opeeens kippenvel terwijl ik het bloedheet heb. Gelukkig komt de auto in zicht en kunnen we in airco en met koel drinken uit de koelkast weer herstellen. We rijden terug naar de Lodge, genieten nogmaals van het uitzicht en vervolgens het diner. We slapen heerlijk!
Appeltaart en private pool
We beginnen de dag na het ontbijt met een bezoekje aan Sesriem Canyon. Wat een mooie plek, we wandelen een stuk in de canyon, klauteren over rotsen en genieten volop.
Vandaag maar een korte reisdag, dus we besluiten iets verder door te rijden om appeltaart in Solitaire te eten, het plaatsje is bekend hierom, mede vanwege het boek Solitaire van Van der Lee.
Met volle maag rijden we een kilometer of 10 terug en komen aan bij Moon Mountain Lodge. Wat een uitzicht hebben deze huisjes die (met private pool) tegen de berg aan zijn gekleefd. We drinken wat op het terras, zonnen en bekijken de zonsondergang vanaf ons eigen terrasje én sluiten de avond af in het restaurant.
Op het buffetmenu staat wederom Oryx, maar nu meer gesmoord. Ook lekker, zeker met de fles Nabygelegen rode wijn die we erbij bestelden. We slapen met volle wind op de tent, we horen ‘s nachts zelfs jakhalzen.
Kou, kristallen en lekker eten
We beginnen met een lekker ontbijt op het terras onder toeziend oog van bavianen. Daarna gaan we op pad. We hebben een lange reis voor de boeg. Eindbestemming van vandaag Swakopmund.
We rijden eerst over verlaten en hobbelige wegen, maar vanaf Walvisbaai zien we opeens weer echt verkeer. Dat is even wennen.
We stoppen om te tanken en doen meteen wat boodschappen, voor het kamperen overmorgen. We rijden door naar Swakopmund en checken in bij The Stiltz. Het zijn huisjes op palen, maar wat vooral opvalt: het is koud. Maar zo’n 15 graden. Dat is wat anders dan 30graden. Het voelt ook vochtig aan, en als je het mij vraagt ruikt het vreemd. We frissen ons op en lopen het stadje in.
We bekijken wat Duits aandoende gebouwen en bezoeken de crystal gallery. We kopen een hanger van pyrite en zoeken wat edelstenen uit.
Snel door naar ons tafeltje dat we reserveerden bij The Tug. Omdat we vroeg zijn kunnen we (als we op tijd weer weg zijn) plaatsnemen aan het mooiste tafeltje in hrt restaurant!
We bestellen een bubbeltjeswijn, oesters en een vis extravaganza en kunnen ons geluk niet op!
Dolfijnen spotten, niet dus
We moeten op tijd opstaan want we hebben een Dolphin Cruise geboekt voor vanmorgen. In Walvisbaai stappen we aan boord. Meteen zien we zeehonden die zo aan boord springen om ons te begroeten. Sommige mogen we zelfs aanraken.
We zien onderweg flamingo’s, kwallen en oestermanden. Maar geen dolfijnen, walvissen of Mola Mola’s. Maar dan komen we aan bij Pelican Island en zien meer zeehonden dan je je kan voorstellen. De geluiden doen ons denken aan schapen. Een van de zeehonden komt aan boord en die staat op heel veel foto’s. Als dank krijgt hij uiteraard een visje!
Had ik al verteld dat de trip trouwens begon met Namibian coffee (lees sherry) en we ook nog getrakteerd werden op mega dikke oesters, champagne en andere lekkere hapjes? We zouden de kou bijna vergeten.
Naar Spitzkoppe
Daarna stappen we in de auto voor een kleine twee uur rijden richting Spitzkoppe. Voordat we op de campsite zijn staan er allerlei tentjes met kinderen die hangers en stenen verkopen: dat is nieuw voor ons en wat ongemakkelijk. We zien ook meer hutjes en armoede (al staat bij de meeste wel een auto).
De camping is super: we mogen zelf een plek uitzoeken wat met zoveel mooie plekken en aantal andere zoekers nog best een zenuwslopende bezigheid is. We vinden een mooie plek aan de voet van de Matterhorn van Namibië.
Woestijnolifanten spotten
De volgende ochtend gaan we naar de volgende bestemming: Twyfelfontein. De weg is het eerste deel echt verlaten. We hobbelen rustig voort en stoppen om te tanken bij Uis. Daarna stuiten we op Himba dorpjes die ons graag hun leefwijze en crafts willen laten zien. Dat is niet echt aan ons besteed, maar geeft wel een nieuw beeld van het gebied Damaraland.
Hierin ligt ook Twyfelfontein, een door UNESCO beschermd gebied met veel rotstekeningen uit de prehistorie. We rijden door naar onze Lodge, waar we op het terrein tekeningen bewonderen.
Eind van de middag start de Dry River drive, met als doel de Woestijn olifanten spotten. En dat lukt!
We stoppen voor een hapje en drankje met uitzicht op de zonsondergang. De biltong van Kudu was heerlijk!
We eten in de Lodge en naast Oryx staat er ook krokodil op het menu. Beetje kippig maar dan met een lekkere vetlaag en net anders.
Nationaal park Etosha
Na een goed ontbijt stappen we weer in de auto en rijden richting Dolomite camp in Etosha. Dat is ruim 4 uur rijden.
Bij de gate moeten we op drie plekken formulieren invullen, laten zien wat er in de auto ligt en de entree betalen.
Eenmaal in de gate zien we vrij snel giraffes. En zijn de wegen weer erg hobbelig. We komen langs de eerste waterholes: maar spotten vooral zebra, giraffe, oryx en springbokjes. We komen gelijk met twee andere auto’s aan bij de Lodge. De huisjes liggen verspreid over de heuvel: we dagen onze beenspieren hier goed uit ;).
We stappen als enige gasten in de nightdrive. Het geluk is niet echt met ons, ze zien alleen the usual suspects. Maar bij de laatste waterhole vlak bij de Lodge zien we toch de eerste zwarte neushoorn! Dat was een goed einde!
De volgende ochtend moeten we al vroeg op: de morning drive! We zijn weer de enige gasten en het is koud, heel koud. Naast een olifant die vlak langs de kant van de weg staat, zien we verder eigenlijk niets.
Na het ontbijt pakken we in en rijden we richting de camping Olifantsrus. Onderweg stoppen we bij verschillende waterholes en genieten van de dieren die komen en gaan.
Weer genieten bij de waterhole
Vandaag rijden we via verschillende waterholes naar Okaukuejo in het midden van Etosha. Het is bewolkt en er hangt boven de zandvlaktes door de wind een soort mist. Het voelt heel desolaat aan. Het lijkt of de dieren dit ook niet prettig vinden en zien weinig.
Op de camping staan we snel geïnstalleerd en gaan dan meteen naar de waterhole om te kijken wat langs komt! We hebben geluk! Er komt een olifant langs en later komt er nog één langs (of dezelfde) die poseert bij de zonsondergang. Een kadootje op deze wat grauwe dag.
Snel naar het restaurant waar we hebben gereserveerd. Daarna weer naar de verlichte waterhole. En ja hoor: twee neushoorns én een olifant! We kruipen tevreden in ons tentje.
Overstekende neushoorn en cheeta’s
Vandaag hebben we een lange reisdag voor de boeg en ook met een deadline vanwege een al geboekte drive in onze nieuwe Lodge. We bezoeken waterholes.
Als we bij een waterhole wegrijden zien we een aantal auto’s iets terug stil staan. We rijden een stukje terug, en dat blijkt niet voor niets: er loopt een zwarte neushoorn. We zien ‘m van super dichtbij. Hij steekt de weg over en gaat richting de waterhole waar we net vandaan kwamen, we gaan dus snel terug. Daar gaat hij lekker badderen in de modder, hij rolt op zijn rug. Super om te zien!
We checken in bij Onguma Bush camp. We kunnen net even een drankje doen en vertrekken dan voor de sundowner drive. Hoogtepunt is het spotten van drie cheeta’s. Ze zijn bijna niet te zien in eerste instantie, maar na een klein beetje off-road: staan we er gewoon naast!
De sundowner drinks zijn net na zonsondergang, maar…de volledige bar, hapjes en het uitzicht zijn geweldig! Het eten in het restaurant maakt ons ook blij.
Walking safari & luieren aan het zwembad
We staan op tijd weer op en ontbijten vroeg. Daarna is het tijd voor onze walking safari. We lopen een stuk door het park en horen meer over uitwerpselen, voetsporen, termietenheuvels en meer. Tegen het einde staan we vlakbij een groep giraffes en zebra’s. Mooi! Als we terugkomen besluiten we nog een keer de sundowner drive te boeken.
De dag brengen we door aan het zwembad. Heerlijk relaxed: met uitzicht op een waterhole waar gnoes, springbokken, wrattenzwijnen en allerlei vogels langskomen.
De sundowner drive blijkt weer een schot in de roos. We kijken bij een waterhole en zien zebra’s aankomen. Ze blijven echter steeds staan en kijken één kant op. Als zebra’s dat doen dan signaleren ze gevaar. We zoeken de plek op waar ze kijken en ja hoor in de bosjes ligt een vrouwtjesleeuw te relaxen.
Hoba meteoriet & rhinodrive
De volgende dag moeten we 3,5 uur rijden én willen we onderweg nog stoppen bij de Hoba meteoriet. Wat een indrukwekkend groot stuk metaal is er 30 to 80.000 jaar geleden hier naar beneden gekomen. Niet voor te stellen.
We rijden door naar Waterberg Plateau Campsite. We willen er op tijd zijn want ze hebben daar een rhinodrive om witte neushoorns te spotten. We zijn op tijd. We klappen onze tent uit op de mooiste camping tot nu toe, bestellen vlees voor op de braai en stappen in voor de tour. Dat is zowel bijzonder als een teleurstelling.
Omdat deze 5 neushoorns niet altijd veilig zijn gebleken in het park hebben ze er mensen op gezet om ze te volgen. Ze zijn dus gewend aan mensen én ze weten precies waar ze zijn. De spanning van zoeken gaat er dan we vanaf. Vanwege enorme droogte voeren ze ze op dit moment ook bij. Ze waren dus lekker aan het knabbelen op grasbalen.
Maar het meest bevreemende was wel, dat we uit mochten stappen, en op paar meter afstand mochten staan. Op een gegeven moment kregen we zelfs onze drankjes terwijl we er naast stonden. Beetje als dierentuin voelde het wel aan.
De braai deed het goed en bij kaarslicht en met een heldere sterrenhemel aten we ons eten. In de bosjes om ons heen scharrelde allerlei dieren, een hartenbeest en ook een stekelvarken.
Laatste nacht in Namibië
De vakantie is al weer bijna over. We rijden een saaie route vandaag. Helemaal over de B1 naar Windhoek. Daar slapen we het laatste nachtje in een gamepark net buiten de stad, Daan Viljoen.
Hier weer een heel ander en mooi landschap. Het is vandaag de F1 race van Monaco en we hebben geluk. Het is de eerste kamer met tv en zelfs een zender met F1. Die kijken we dus live! Daarna eten we een hapje, regelen we een late check out, en gaan we lekker slapen. De volgende ochtend vliegen we weer naar huis.
Vinden jullie het leuk om meer vakantie-verhalen te lezen de komende tijd? Bijvoorbeeld van een stedentrip naar Talinn of onze treinreis door de Zwitsers bergen? Laat het ons weten!
1 thought on “Wegdromen naar Namibië vanaf de bank”